Mersin, bugünlerde çok kıymetli bir sempozyuma ev sahipliği yapıyor. Kültür ve Turizm Bakanlığı Kültür Varlıkları ve Müzeler Genel Müdürlüğünce düzenlenen 45. Uluslararası Kazı, Araştırma ve Arkeometri Sempozyumu kentimizde başladı.
Mersin Üniversitesi’nin ev sahipliğinde gerçekleşen organizasyona neredeyse Türkiye’nin tüm arkeolojik kazılarını yapan bilim insanları katılıyor. Dün bütün günümü bu önemli organizasyonu izleyerek geçirdim.
Kültür Bakanlığı’nın 45 yıldır düzenlediği sempozyum gerçekten beni çok mutlu etti, umutlandırdı. Yüzlerce arkeolog burada buluşup hem kendi bulgularını katılımcılarla paylaştı hem de aralarında fikir teatisi yaptılar.
Arkeolojiye ilgili bir gazeteci olarak sempozyumun Mersin’de olması ayrı bir mutluluk kaynağı idi benim için. Çok sayıda arkeolojik alanda son yıllarda ortaya çıkarılan bulgularla ilgili fikir sahibi oldum. Mersin Üniversitesi Uğur Oral Kültür Merkezi’nin 4 salonunda mekik dokuyarak merak ettiğim kazılarla ilgili bilgiler aldım.
Hem Kültür Bakanlığı’nı hem de Mersin Üniversitesi Rektörlüğü ve Arkeoloji Bölümü’nü bu organizasyondan ötürü kutlamalıyım.
Yalnızca bilim insanları değil, arkeoloji yayıncıları da oradaydı. Konusunun duayeni arkeolog-yayıncı-yazar Nezih Başgelen ile yıllar sonra buluşup sohbet etmek keyifli idi. O salon senin bu salon benim toplantılar arasında koşturup duruyordu. İşini severek yapmanın ve heyecanını kaybetmemenin ne güzel bir duygu olduğunu hatırlattı bana.
Maraş Domuztepe Höyüğü’nü kazan Hacettepe Üniversitesi’nden Profesör Halil Tekin ile de tanışma fırsatı buldum. İmzalı kitaplarımızı değiştik. Yeni kitabı “Mezopotamya’nın Sümer Öncesi Çanak Çömlekleri” oldukça ilgimi çekti. Halil Tekin, akıcı anlatımıyla yalnızca akademik bir çanak çömlek yayını değil, zevkle okunan bir Mezopotamya romanı yazmış adeta.
Bazen ülkemizin geri kaldığı noktalara üzülüyoruz ya. “Neden daha mutlu, adil, kültürel bakımdan çıtası yüksek bir ülke değiliz?” diye…
İşte bu sempozyum benim bu olumsuz havadan az da olsa sıyrılmama neden oldu. Yerli yabancı yüzlerce bilim insanını bir arada toplamak, zor şartlarda da olsa ülkenin dört yanında kazıların devam etmesi gurur verici. Bunu hem akademik personel hem de bütçe açısından gerçekleştirecek çok fazla ülke yok.
Tabii ki kazı bütçeleri daha fazla olmalı. Bu toprakların yetiştirdiği başarılı arkeologlarımız o zaman çok daha rahat olacak ve ülkemizin kültürel ve tarihi değerlerine nice katkılar sunacaklar.
Sempozyumla ilgili tek üzüldüğüm noktayı yazmadan geçemeyeceğim. Bunca önemli bilim insanının bir araya geldiği sempozyuma Mersinlilerin ilgisi yok denecek kadar azdı. Tabii ki herkes arkeoloji ve sanat tarihine ilgi duymak zorunda değil ama 2 milyonluk bir şehirde toplantı salonlarının en azından bir kısmının dolmasını beklerdim.