Gündüz kuşağı programlarında sıklıkla görülen diz aralıkları, aralık sahneleri ve af ikilemleri, James Ferguson’un “performatif utanç” kavramıyla açıklanabilir. Katılımcılar sahnede utancını sergiler, izleyici ise bu küçüğü üzerinden kendini temizler. “Ben onlar gibi değilim” düşünceleri, bireysel olarak bir tür narsistik rahatlama sağlar. Ancak bu sahneler, mevcut için derin izlemeleri bırakır.